Foodblog: Dineren bij Vincents

Een Indian Summer wordt het ook wel genoemd: de periode van september tot november waarin de temperaturen erg zacht zijn voor de tijd van het jaar. Een verwijzing naar het prachtige kleurenpalet wat moeder natuur ons momenteel laat zien. Wij zijn op weg naar een ander kleurenpalet, namelijk dat van bistro & bar Vincents, middenin het centrum van Etten-Leur. De naam van het restaurant is een verwijzing naar de bekende schilder Vincent van Gogh en dit is goed te zien bij aankomst! Nog voor ik mijn telefoon kan pakken voor een looproute via Google maps, zie ik dat we achteraan de winkelstraat moeten zijn, daar bij dat pand met die fel gele gevel en blauwe letters. Kan niet missen!

een levensgrote mozaïek replica van één van Vincent van Gogh’s kunstwerken

Voor we naar binnen gaan zien we naast het kleurrijke pand een levensgrote mozaïek replica van één van Vincent van Gogh’s kunstwerken. Geheel in stijl! Ook binnen is het thema volledig doorgetrokken met vrolijk gekleurde lampenkappen en een kleurrijk interieur. Bij binnenkomst neem je direct een ‘kijkje in de keuken’. Het kloppend hart van dit restaurant bevindt zich namelijk centraal in de ruimte en is aan alle kanten open. We worden ontvangen door een vriendelijke jongen die ons begeleidt naar de tafel. 

Aan tafel lezen we in de menukrant over de totstandkoming van het concept van Vincents. Hoofdrolspeler is de Spaanse Josper grill, van waaruit het idee is ontstaan om klassieke gerechten en steakhouse gerechten te combineren en veel met kleur te werken. De kaart biedt voor iedere vis- of vleeseter en vegetariër wat wils. 

De serveerster raadt ons het sharing menu aan: vier gangen vol met lekkere gerechtjes om met elkaar te delen. Yes, sharing is caring! Ik geef hier maar al te veel om! Het is niet alleen makkelijk (want je hoeft niet te kiezen en krijgt van alles wat) maar ook nog eens gezellig (je zit niet constant met je neus in de kaart en kunt samen de hapjes proeven en beoordelen). 

een heerlijk zoute en stoere rooksmaak

We beginnen met een een soepje van de dag: een verse tomatensoep met crème fraiche. Hierbij worden bruine en witte stokbroodjes geserveerd met huisgemaakte smeersels, waarvan ik de gerookte roomboter bekroon tot favoriet. Nog nooit zoiets geproefd. Een volle, fluweelzachte boter met een heerlijk zoute en stoere rooksmaak, echt een aanrader! 

Het exterieur en interieur deed de naam van dit restaurant al eer aan, maar tijdens de tweede gang is het plaatje pas helemaal compleet. De kok van Vincents is als de schilder op het witte doek: een prachtig kleurenpalet met doordachte composities. We krijgen een carpaccio met basilicum mayonaise, spekjes, geroosterde pijnboompitten en grana padano, rolletjes van slow cooked hoenderfilet met watermeloen, geroosterde paprika, mesclun en cocktailsaus, een tartaar van tonijn met avocado en een gerookte eendenborst salade met roodlof en crème van perzik. 

Wauw! Alle smaken en kleuren zijn goed op elkaar afgestemd en we genieten volop van onze mini-kunstwerkjes. Als de serveerster onze lege borden komt halen vraagt ze netjes of we nog even willen wachten met het hoofdgerecht, maar wij laten ons niet kennen en maken ons klaar voor de volgende gang.

Even later worden de hoofdgerechtjes geserveerd op een grote stoere houten plank. We hebben keuze uit mini-hamburgers, spareribs, rosé gegrilde zalm, Victoriabaars met een vulling van gamba en gerookte vinaigrette van spinazie en appel, rosé gegrilde biefstuk, gegrilde groenten en frietjes met mayonaise. Zo, een hele mond vol! Letterlijk en figuurlijk. Helaas kregen we niet alles op, maar uiteraard hebben we van alles wat geproefd. Onze favoriet? Hier zijn mijn tafelgenoot en ik het unaniem over eens: De victoriabaars! Een heerlijk lichte, frisse vis met een volle, romige vulling. 

er is altijd plek voor een toetje, of twee, of drie, of vier

Tussenstand: drie gangen down, one to go! We zitten al aardig vol, maar er is altijd plek voor een toetje, of twee, of drie, of vier. Ook deze ronde worden we weer verwend, dit keer met zoete lekkernijen. De ober licht toe: ‘Een huisgemaakte citroen-limoen cheesecake met een bodem van oreo koekjes, een huisgemaakte vanille bavarois met huisgemaakte tropische vruchten gelei…’ Ondertussen beseft hij zich hardop dat ‘huisgemaakt’ eigenlijk niets toevoegt aan zijn verhaal, omdat alles uiteraard huisgemaakt is. 

een schone lei voor het volgende kunstwerk van Vincents

Dat gezegd hebbende vervolgt hij met ‘ ...verse scoops mango en peren ijs, ganache en verse slagroom’ (huisgemaakt, ofcourse). We genieten onwijs van al het lekkers en eten de toetjesplank helemaal leeg: een schone lei voor het volgende kunstwerk van Vincents!